Mayıs ve Toprak

Mayıs yaşadığı hayattan çok sıkılmıştı, hayatını değiştirmek uzaklaşmak istiyordu, en çokta işini değiştirmek istiyordu, ama nasıl olucaktı ki bu? Başka hiç bir yerde çalışmamıştı, nasıl iş bulucaktı. Tek istediği uzaklaşmasını sağlıyacak bir iş. Mayıs 5 Ocak 2008’de büyük bir firmaya iş görüşmesine gitti Allah’a çok dua etti “Allahım ben bi adım atıyorum ne olur yanımda ol” dedi. 7 Ocak günü aradılar ve 22 Ocak'ta işe başladı.

 Çok heycanlı ve mutluydu. Bu yeni başlangıç ona iyi gelicekti. Kimsenin kanatları altında olmadan tek başına. Tam da istediği buydu tek başına olmak. 

Mayıs yoğundu, seyahat ediyordu, gülüyordu, ağlıyordu. Ama iyiydi umutları vardı. Bir amacı vardı. Gel zaman git zaman arkadaşlarıyla ilişkileri şekillendi. 

Mayıs, komik Toprak’ğı kendine çok yakın hissetti. Çünkü Toprak biraz deliydi, Toprak kırgındı ama kimseye söylemiyordu, içini acıtan bir çok şeyi saklıyordu, aynı Mayıs gibi... 

Bi gün sigara molasında Toprak Mayıs’a kız dokunsam ağlıycaksın dedi ve Mayıs ağlamaya başladı. Kız ağladı, çocuk şaşırdı, anlamadı. Kız başarmayı istiyordu hemde öyle çok istiyordu ki, bu hayat değildi istediği, bu sıkıntılarla dolu,istediklerini bir türlü yapamadığı, kısıtlayan, kısıtlı bu salak hayat değildi ve bunu değiştirmek için çaba sarf ediyordu, korkuyordu başaramamaktan. Ama çocuk bilmiyordu kızın niye korktuğunu. 

Bunlar bir araya geldiklerinde duruşları boşuna gitmesin diye halay çekiyorlardı. Beraberken gülüyorlardı. Bu hayata Toprak ile beraber gülüyorlardı. Sanki hiç birşey olmamış gibi inkar ediyorlardı. Bu öyle güçlü bi çekimdi ki onlar da anlayamadılar ne olduğunu. 

Bir gün Mayıs’a bi arkadaşı ya sen hep Toprak’tan bahsediyorsun dedi ve ondan bahsederken hep yüzün gülüyor dedi. Kız düşündü evet dedi. Bu konuşmadan 1 ay kadar sonra beraber oldular, ertesi sabah Mayıs hastanelik oldu. Toprak ise ne olduğunu anlamıyordu. Daha ilişkinin başından belliymiş bu hikayenin nasıl biteceği. 

İkisi de inatçı çıktılar, birbirlerine sahip çıktılar, 1 yıl boyunca. Birbirlerine sığındılar, hayal kurdular, sarılıp ağladılar, yemekler yaptılar, güzel sofralarda oturdular, sahilde bira içtiler, umutlarını anlattılar, beklentilerini anlattılar. Hayat bize ödül verdi dediler. Geceleri uyunıp yanında oldukları için şükrettiler.

Sonra bir gün herşey değişti. Mayıs herşeyi kaybettiğini anladı. 

Hayatta kaybetti Mayıs, aşkta kaybetti Mayıs, hayellerini kaybetti. 

Bir veda bile edemeden kaybetti Mayıs.

Karar verdi gitmeye, kendi kendine vedalaştı ama hayat yine yendi Mayıs'ı gidemedi kaldı. 

Hayelleri olmadan, gülüşleri olmadan, inançları olmadın kaldı. Çok düşündü hiç çıkamadı işin içinden. İsyan etti, ağladı, ağladı. Günlerini geçiremedi, geceleri sabaha taşıyamadı. Fazla geldi herşey. Çok şey mi istedi onla mutlu olmayı isterken. 

Ya Toprak ne istedi? Günlerce bunu düşündü kız. Ne yaptığını, nasıl olduğunu, niye arayamadığın, niye hala onu yanında istediğini, karar verdi cesaretini topladı, arayacağım dedi arayamadı. 

Ödüllerini kaybettiler.