Sürekli bağırıp duruyorum "bazılarının hayatlarında yönetildikleri kadar varız, yönetebildikleri kadar seviyorlar bizleri" diye.

Yönetilmek kötü mü?

Yoksa asi ruhlu muyuz?

Dik kafalı mıyız?

İkna mı olmak istemiyoruz?

Bence hiç biri evet ben biliyorum kendimi asi ruhluyumdur, dik kafalıyımdır. Ama ikna olmaktan çekinmem. Dinleyip anlamak isterim, empati yapmak isterim. Ama karşımdakinin istediği kalıplara girmediğim için sevilmeyeceksem hiç sevilmeyeyim daha iyi derim.

Kimse kimseyi değiştiremez arkadaş, zaten değiştirdiğinde karşındaki o aynı insan olmaz ki. Birşeyler öğretmek başka, değiştirmek başka.

Herşeye çok kolay eriştiğimiz bu günlerde insan ilişkilerini de basite indirgeyip mağazadan satın aldığımız ürünlere yaptığımız muameleyi yapmaya çalışıyoruz. Nasıl ki aldığımız kıyafette tadilat yaptırıyoruz insanlarda da tadilat yapma hakkımız olduğunu sanıyoruz.

Bir tip insan grubu da var ki onlar evlere şenklik. Sadece liderlik yapabilecekleri insanları istiyorlar hayatlarında. Onların hoşlarına gitmeyen tek bir davranışınız olunca da hadi byeeee...
Duygusal bir bağ kurduğunuz bırakın insanı her hangi bir şeyden bu kadar kolay vazgeçebilmek nasıldır ben anlamıyorum.

Yönetme hırsı çok başka şey arkadaş...

Bende yok çok şükür yok